× هيچ نبودم جز انسان نه سنگ بودم و نه ابر نه ناقوس و نه چنگ نواخته ي دست فرشته اي يا شيطاني من از آغاز هيچ نبودم جز انسان و نيز نمي خواهم ديگر چيزي باشم جز انسان هرگز نخواستم کوزه گری باشم که در مشرقان آب را از رهگذران دریغ می داشت بر خاکش می ریخت و از آن کوزه ای می پرداخت پر از زیبایی و توازن اما ! ... تهی از آب مرا شکسته سفالی خوشتر اگر که کمیش آب باشد هرچند هم به کوزه ایش نخرند چون عطش تشنه ای را فرو نشاند مرا کفایت است

آدرس وبلاگ من

lifestyle.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/dibaa

یک تنفس اقتدااااااار

امیدواری به زندگی
را اینگونه
بیاموزیم ...

هیج وقت دکتر ها نفهمیدند که چرا جسیکا در لحظه تولد دست نداشت. خودش هم نمیداند اما زندگی کردنش، آنهم بدون دست برای ما آدم ها حاوی پیامی است که کاملا گویاست ... جسیکا کاکس متولد 1983 در آریزونای آ-م-ر-ی-ک-ا اولین شخصی بود که مجوز خلبانی بدون دست در جهان را کسب کرد. او همچنین به عنوان اولین دارنده کمربند سیاه در تکواندو است. جسیکا در حال حاضر دارای مدرک کارشناسی در رشته روانشناسی از دانشگاه آریزونا و به عنوان سخنران انگیزشی فعالیت می کند. جسیکا بر این باور است که با ترکیب خلاقیت، پایداری، شهامت و بی باکی، هیچ چیز غیر ممکن نیست.

او از همان لحظه اول بدون دست پا به دنیای ما گذاشت

بدون دست هم میتوان رشد کرد و بزرگ شد

میتوان سخت ترین کارها را انجام داد حتی آنهایی که به نظر غیر ممکن می آیند

نداشتن دو دست مانعی برای ورزش مورد علاقه ایجاد نمی كند

بدون دست هم میتوان زیبایی را تجربه كرد و به زیبایی جنگیدن با زندگی و نقص های آشكار آن

برای پرواز کردن دست ها کار ساز نیست. برای پرواز بال میخواهی و جسیکا بالهایش در اراده اش است

زندگی و روزمرگی همچنان ادامه دارد پس چرا مبارزه نکنی؟

كارها و علاقه مندیهای دیگر را نیز نمی توان به فراموشی سپرد

بدون دست هم میتوان پرواز کرد اما من که دست دارم چی؟ آیا من هم اراده آهنین و روح پرواز را دارم؟

او هم میتواند در برابر ناملایمات دنیا از خودش دفاع کند

برای آنان که در امتحان شهری بارها رد شدند تا گواهینامه گرفتند جسیکا حرف دارد که در این عکس میتوان شنید

شاید بتوان اینگونه هم نامه های عاشقانه نوشت

شاید بتوان با دست هایی که اصلا وجود ندارد دیگران را در آغوش گرفت و برایشان از راز های سر به مهر تقدیر های تغییر ناپذیر سخن گفت. آری میتوان بدون دست هم دیگران را در آغوش گرفت.

وقت آن است که باور کنیم یک معلول جسمی هم میتواند در مسابقه دو صد متر المپیک مــدال طلا را به گردن بیاویزد. وقت آن است که چشم ها را باز کنیم و با جرات به مبارزه با دنیا برخیزیم. عکس های جسیکا با ما سخن میگوید که به پاس تمام لحظات عمر می توان به زندگی لبخند زد و بهر شكل ممكن با ایجاد حس اعتماد بنفس به راز خواستن و توانستن، پی برد....

سه شنبه 3 آبان 1390 - 12:49:53 AM