× هيچ نبودم جز انسان نه سنگ بودم و نه ابر نه ناقوس و نه چنگ نواخته ي دست فرشته اي يا شيطاني من از آغاز هيچ نبودم جز انسان و نيز نمي خواهم ديگر چيزي باشم جز انسان هرگز نخواستم کوزه گری باشم که در مشرقان آب را از رهگذران دریغ می داشت بر خاکش می ریخت و از آن کوزه ای می پرداخت پر از زیبایی و توازن اما ! ... تهی از آب مرا شکسته سفالی خوشتر اگر که کمیش آب باشد هرچند هم به کوزه ایش نخرند چون عطش تشنه ای را فرو نشاند مرا کفایت است

آدرس وبلاگ من

lifestyle.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/dibaa

دنیای ما انسانها در مقیاسی متفاوت

زیاد شنیدید که میگن دنیا چقدر کوچیکه ! البته از اون جهت که خیلی چیزهای دنیا به همدیگه ربط دارند ولی اگه بخواهیم مقیاسی رو برای دنیا در نظر بگیریم می بینیم دنیا خیلی بزرگتر از اونی هست که حتی در تصور ما جا بگیره. کاری به کهکشانها و زمینی که در اون زندگی می کنیم نداریم ولی حتی اگر به ضروریات ریز و درشتی که در زندگی روزمره از اونها استفاده می کنیم توجه کنیم به نوعی احساس کوچکی می کنیم، احساسی کودکانه و اینکه تصور می کنیم چقدر حجم گستره ای که زندگی ما رو در بر گرفته بزرگ و غیرقابل محاسبه است ...

برداشت از این اختلاف حجم، سوژه ای شد تا کریستوفر بوفولی که یک عکاس و هنرمند فرانسوی است با دیدگاهی شوخ طبعانه و با بهره گیری از سفرهای گالیور به جزیره خیالی لیلیپوت، زندگی آدم ها رو در دنیای با عظمت و سرشار از نعمت های خداوند در فضایی قرار دهد تا پیکره های کوچک آدم ها در دنیایی بزرگتر از آنچه که بطور معمول بنظر می رسد را تداعی کند.

او عقیده داره حتی تفکرات آدمی نیز جزئی از همین نعمات به حساب میاد چرا که عقل آدمی است که باعث تعالی و شناخت دنیای اطراف شده و اکتشافات و اختراعاتی رو در دنیای پیرامون خودش بوجود آورده و می توان گفت تفکر و تعقل آدمی اگر در حجم مقایسه شود به مراتب از جسم او نیز بزرگتر است.